|
Do Not Go Gentle Into That Good
Night
Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rage at close
of day;
Rage, rage against the dying
of the light.
Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.
Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.
Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it
on its way,
Do not go gentle into that good night.
Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.
And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of
the light.
|
Nie Wchodź Łagodnie W Głąb Tej Dobrej Nocy
Nie wchodź łagodnie w głąb tej dobrej nocy
Niechaj się starość opiera ciemnościom
Gniewaj się, buntuj, gdy światło się mroczy
Mędrcy, choć wiedzą, że nie jest w ich mocy
Blaskiem słów przeciąć kurtynę żałobną
Nie wchodzą cicho w głąb tej dobrej nocy
Poczciwi, którym z oka łzę wytoczy
Myśl ostateczna nad czynów kruchością
Brońcie się gniewnie, gdy światło się mroczy
Szaleni, ślepi na to, że ich wzloty
Na chwałę słońca - były mu zgryzotą
Nie wchodźcie cicho w głąb tej dobrej nocy
Wy, którym zimno śmierć zagląda w oczy
Niech Wasze oczy, jak meteor płoną
Brońcie się gniewnie, gdy światło się mroczy
I Ty, mój ojcze, smutnie oddalony
Pozdrów mnie wściekle swych łez niepokorą
Nie wchodź łagodnie w głąb tej dobrej nocy
Gniewaj się, buntuj, gdy światło się mroczy |