|
Thick As A Brick
Really don't mind if you sit this one
out.
My words but a whisper -- your deafness a SHOUT.
I may make you feel but I can't make you think.
Your sperm's in the gutter -- your love's in the sink.
So you ride yourselves over the fields and
you make all your animal deals and
your wise men don't know how it feels to be thick as a brick.
And the sand-castle virtues are all swept away in
the tidal destruction
the moral melee.
The elastic retreat rings the close of play as the last wave uncovers
the newfangled way.
But your new shoes are worn at the heels and
your suntan does rapidly peel and
your wise men don't know how it feels to be thick as a brick.
And the love that I feel is so far away:
I'm a bad dream that I just had today -- and you
shake your head and
say it's a shame.
Spin me back down the years and the days of my youth.
Draw the lace and black curtains and shut out the whole truth.
Spin me down the long ages: let them sing the song.
See there! A son is born -- and we pronounce him fit to fight.
There are black-heads on his shoulders, and he pees himself in the night.
We'll
make a man of him
put him to trade
teach him
to play Monopoly and
to sing in the rain.
The Poet and the painter casting shadows on the water --
as the sun plays on the infantry returning from the sea.
The do-er and the thinker: no allowance for the other --
as the failing light illuminates the mercenary's creed.
The home fire burning: the kettle almost boiling --
but the master of the house is far away.
The horses stamping -- their warm breath clouding
in the sharp and frosty morning of the day.
And the poet lifts his pen while the soldier sheaths his sword.
And the youngest of the family is moving with authority.
Building castles by the sea, he dares the tardy tide to wash them all aside.
The cattle quietly grazing at the grass down by the river
where the swelling mountain water moves onward to the sea:
the builder of the castles renews the age-old purpose
and contemplates the milking girl whose offer is his need.
The young men of the household have
all gone into service and
are not to be expected for a year.
The innocent young master -- thoughts moving ever faster --
has formed the plan to change the man he seems.
And the poet sheaths his pen while the soldier lifts his sword.
And the oldest of the family is moving with authority.
Coming from across the sea, he challenges the son who puts him to the run.
What do you do when
the old man's gone -- do you want to be him? And
your real self sings the song.
Do you want to free him?
No one to help you get up steam --
and the whirlpool turns you `way off-beam.
LATER.
I've come down from the upper class to mend your rotten ways.
My father was a man-of-power whom everyone obeyed.
So come on all you criminals!
I've got to put you straight just like I did with my old man --
twenty years too late.
Your bread and water's going cold.
Your hair is too short and neat.
I'll judge you all and make damn sure that no-one judges me.
You curl your toes in fun as you smile at everyone -- you meet the stares.
You're unaware that your doings aren't done.
And you laugh most ruthlessly as you tell us what not to be.
But how are we supposed to see where we should run?
I see you shuffle in the courtroom with
your rings upon your fingers and
your downy little sidies and
your silver-buckle shoes.
Playing at the hard case, you follow the example of the comic-paper idol
who lets you bend the rules.
So!
Come on ye childhood heroes!
Won't you rise up from the pages of your comic-books
your super crooks
and show us all the way.
Well! Make your will and testament. Won't you?
Join your local government.
We'll have Superman for president
let Robin save the day.
You put your bet on number one and it comes up every time.
The other kids have all backed down and they put you first in line.
And so you finally ask yourself just how big you are --
and take your place in a wiser world of bigger motor cars.
And you wonder who to call on.
So! Where the hell was Biggles when you needed him last Saturday?
And where were all the sportsmen who always pulled you through?
They're all resting down in Cornwall --
writing up their memoirs for a paper-back edition
of the Boy Scout Manual.
LATER.
See there! A man born -- and we pronounce him fit for peace.
There's a load lifted from his shoulders with the discovery of his disease.
We'll
take the child from him
put it to the test
teach it
to be a wise man
how to fool the rest.
QUOTE
We will be geared to the average rather than the exceptional
God is an overwhelming responsibility
we walked through the maternity ward and saw 218 babies wearing nylons
cats are on the upgrade
upgrade? Hipgrave. Oh, Mac.
LATER
In the clear white circles of morning wonder,
I take my place with the lord of the hills.
And the blue-eyed soldiers stand slightly discoloured (in neat little rows)
sporting canvas frills.
With their jock-straps pinching, they slouch to attention,
while queueing for sarnies at the office canteen.
Saying -- how's your granny and
good old Ernie: he coughed up a tenner on a premium bond win.
The legends (worded in the ancient tribal hymn) lie cradled
in the seagull's call.
And all the promises they made are ground beneath the sadist's fall.
The poet and the wise man stand behind the gun,
and signal for the crack of dawn.
Light the sun.
Do you believe in the day?
Do you?
Believe in the day! The Dawn Creation of the Kings has begun.
Soft Venus (lonely maiden) brings the ageless one.
Do you believe in the day?
The fading hero has returned to the night -- and fully pregnant with the day,
wise men endorse the poet's sight.
Do you believe in the day? Do you? Believe in the day!
Let me tell you the tales of your life of
your love and the cut of the knife
the tireless oppression
the wisdom instilled
the desire to kill or be killed.
Let me sing of the losers who lie in the street as the last bus goes by.
The pavements ar empty: the gutters run red --
while the fool
toasts his god in the sky.
So come all ye young men who are building castles!
Kindly state the time of the year and join your voices in a hellish chorus.
Mark the precise nature of your
fear.
Let me help you pick up your dead as the sins of the father are fed
with
the blood of the fools and
the thoughts of the wise and
from the pan under your bed.
Let me make you a present of song as
the wise man breaks wind and is gone while
the fool with the hour-glass is cooking his goose and
the nursery rhyme winds along.
So! Come all ye young men who are building castles!
Kindly state the time of the year and join your voices in a hellish chorus.
Mark the precise nature of your fear.
See! The summer lightning casts its bolts upon you
and the hour of judgement draweth near.
Would you be
the fool stood in his suit of armour or
the wiser man who rushes clear.
So! Come on ye childhood heroes!
Won't your rise up from the pages of your comic-books
your super-crooks and
show us all the way.
Well! Make your will and testament.
Won't you? Join your local government.
We'll have Superman for president
let Robin save the day.
So! Where the hell was Biggles when you needed him last Saturday?
And where were all the sportsmen who always pulled you through?
They're all resting down in Cornwall -- writing up their memoirs
for a paper-back edition of the Boy Scout Manual.
OF COURSE
So you ride yourselves over the fields and
you make all your animal deals and
your wise men don't know how it feels to be thick as a brick.
|
Pusty Jak Dzban
Jeśli cię nie zaciekawię, to naprawdę nie ma sprawy
Szeptem tylko moje słowa, za to grzmi Twoja głuchota
Będziesz czuł – to moja misja, lecz nie sprawię, byś sam myślał
Do rynsztoka trafił siew, miłość całkiem gdzieś na dnie
Świat przemierzarz wszerz i wzdłuż i...
Za zdobyczą, jak zwierz węszysz i…
Jak to jest, jak dzban być pustym - nie opiszą żadni mędrcy
Niewinność zamków z piasku, cóż… się nie ostała
Wśród gwałtu przypływów
Wśród konfliktu zasad
Lecz przypływ łagodnieje, a wtedy, na koniec
Ostatnia z fal odsłania nową, modną drogę
Więc buty masz nowe, lecz obcas już ścięty i
Skóra opalona tak szybko się łuszczy i...
Nie opiszą żadni mędrcy, jak to jest jak dzban być pustym
Tak daleko jest ode mnie miłość, którą w sobie noszę
Jestem senną marą, wyśnioną tej nocy, a Ty
Kręcąc głową, mówisz:
Oj, niedobrze….
Cofnij zegar, bym mógł wrócić do tych młodych lat
I czarnymi kotarami odgródź całej prawdy kształt
Zanim wybrzmi pieśń przeszłości, pozwólmy jej trwać
Patrz! Urodził się syn. Widzimy w nim wojownika
Wrzody ma na ramionach, w nocy się
posika
Lecz
Zrobimy z niego bohatera
Zaprawimy
Nauczymy
Jak się gra w Monopol
I jak, gdy pada, śpiewać
Poety i malarza cienie kładą się na
wodzie
Słońce pląsa wśród piechoty wracającej zza morza
Nikt inny tu poza nimi – myśliciel i człowiek czynu
I w ginącym blasku słońca - prawdy najemników
Dom, żar paleniska, naczynie z
ukropem
Ale pan domu daleko jest stąd
Ciepłe oddechy stojących
koni
W obłoki pary zamienia poranny ziąb
Poeta wznosi pióro, żołnierz rapier chowa do pochwy
Teraz najmłodszy z rodu ma poczucie
władzy
Stawiając zamki na piasku – rzuca wyzwanie fali
Przy rzece, spokojnie, bydło się pasie na łąkach
Wezbrany nurt potoku rozpędza się w stronę morza
Budowniczy zamków odnawia priorytety
W młodej dojarce znajdując odpowiedź na swe potrzeby
Całą młodzież z gospodarstwa
Objął wojskowy zaciąg
Nie wrócą tu wcześniej, niż za rok
Niewinny panicz – w gorączkowym
zapale
Ułożył plan, jak zmienić siebie i swój
los
Poeta chowa pióro, żołnierz z pochwy wyciąga rapier
Teraz władzy poczucie ma domu pan wcześniejszy
Wróciwszy zza morza, walczy z synem, lecz ten zmusza go do ucieczki
I co teraz, kiedy
Staruszka już nie ma – Ty będziesz nim?
I śpiewać się chce Twemu prawdziwemu ja?
Czy pragniesz je uwolnić?
Nikt ruszyć naprzód Tobie nie pomoże
I w złą stronę kierują cię prądy
JAKIŚ CZAS PÓŹNIEJ
Z mojej wyższości schodzę do was, by raz ukrócić wasze zbytki
Człowiekiem władczym był mój ojciec i posłuch miał u wszystkich
Więc mnie słuchajcie rzezimieszki
Zamierzam zrobić tu porządek tak, jak – dwadzieścia lat za późno -
Zrobiłem to z mym ojcem
Zbyt letni jest wasz chleb powszedni
A uczesanie nazbyt grzeczne
Ja jestem tutaj waszym sędzią, mnie sądzić nikt nie będzie!
Ślecie sobie uśmiechy, ciesząc się jak dzieci
Oczami się pozdrawiacie, lecz z dzieł waszych – nici
I śmiejecie się bezczelnie, przyznając, że nic z tego
Jak więc mamy dostrzec tutaj, w którą stronę zmierzać?
Ja widzę was, jak w sądowej sali
Kroczycie, z pierścieniami
Na palcach, z modnymi baczkami, a na waszch butach
Srebrne lśnią sprzączki
Trudne tocząc sprawy naginacie prawo,
Przykład biorąc z waszych komiksowych idoli
A zatem!
Do dzieła, herosi lat dziecinnych
Czy nie zechcecie ze stronic
komiksów
Z waszymi sztuczkami tu przybyć
Nauczyć nas, natchnąć, zadziwić
Okażcie swą wolę, określcie
dziedzictwo
Zgłoście akces do lokalnych władz
Superman na prezydenta!
Niechaj Robin zbawi nas!
Na numer jeden wciąż stawiasz i on zawsze wygrywa
Inne dzieci wypychając Cię naprzód, same trzymają się z tyłu
Więc w końcu pytasz sam siebie, jak bardzo już jesteś z przodu
I w mądrzejszy świat wkraczasz, większych samochodów
Gdzie inni służą Tobie
Więc gdzie, do diabła, był Biggles, kiedy potrzebny był w zeszłą sobotę?
I gdzie ci wszyscy poczciwcy, gotowi za Ciebie się szarpać
Odpoczywają, obsiedli Kornwalię
Pisząc wspomnienia dla Vademecum Małego Skauta
W miękkiej oprawie
JAKIŚ CZAS PÓŹNIEJ
Popatrz! Urodził się człowiek. Widzimy go w służbie pokoju
Stwierdzono u niego chorobę, więc trzeba go odciążyć
Cóż
Wytniemy z niego dziecko
Postawimy przed testem
Nauczymy
jak samemu być mądrym
I jak oszukać resztę
CYTAT
Będziemy szykowani do ról przeciętnych raczej, niż wyjątkowych
Bycie Bogiem to wyzwanie przytłaczające
Przechodząc przez porodówkę ujrzeliśmy 218 dziewcząt w rajstopach
Nylonowych. Kociaki prosperują dobrze
Dobrze? Biodrogrobne… Och, synu...
JAKIŚ CZAS PÓŹNIEJ
W czystych białych kręgach porannej błogości
Usadawiam się blisko władcy tych wzgórz
Niebieskoocy żołnierzy, w regularnych rzędach
W obcisłych spodniach z zaszewkami
lekko poszarzali, w postawie na spocznij
W kolejce do kantyny stojąc po kanapki
Mówią: - Co tam, u Twej babci i starego Ernie?
- Wygrał dziesiątaka grając
na loterii...
Dawnych plemion legendy
Dziś, tylko
Krzyk mew piastuje
I schodzą tamte obietnice wszystkie, niżej poziomu sadystycznych uciech
Poeta oraz mędrzec stojąc z tyłu
działa
Dają sygnał do nadejścia świtu
Słońce się rozpala
Czy ufasz światłu tego dnia? Czy mu wierzysz?
Uwierz mu! Poranne dzieło stwarzania królów właśnie się zaczęło
Z łagodnej Wenus ( samotnej panny) wyszedł człek bezwieczny
Czy światłu tego dnia uwierzysz?
Cień dawnego herosa wraca na łono nocy - zapłodnieni światłem dnia mędrcy przechodzą na stronę poety
Czy ufasz światłu tego dnia? Czy mu wierzysz? Uwierz!
Pozwól, że o Twoim życiu ci opowiem
O miłości i zabawach z nożem
O wiecznej opresji
O wiedzy na siłę wtłaczanej
O żądzy zabijania i bycia ofiarą
Posłuchaj słów o przegranych, zalegających ulice, gdy ostatni autobus w oddali niknie
Wśród wymarłych chodników i skrwawionych rynsztoków
Głupcy wznoszą do nieba toast za swych bogów
Zatem, podejdźcie tu wszyscy młodzi budowniczy zamków
Uprzejmie wyznaczcie porę roku i włączcie się w chór piekielny
Poznajcie bliżej naturę waszego strachu
Pomogę wam nieść brzemię zmarłych, te grzechy ojców
Które się karmią
Krwią zwykłych głupców
Myśleniem głów mądrych
I zawartością nocnika
Śpiew wam zostawiam w prezencie
Człek mądry wiatr wznieci i znika
Gdy głupiec, przy klepsydrze, swe szanse pali na węgiel
W kłębach rymów dziecięcych
Zatem, podejdźcie tu wszyscy młodzi budowniczy zamków
Uprzejmie wyznaczcie porę roku i włączcie się w chór piekielny
Poznajcie bliżej naturę waszego strachu
Patrzcie, letnia burza na was ciska błyskawice
Godzina sądu niebawem wybije
Czy w swej zbroi
Stał będziesz, jak głupiec
Czy mądrze spróbujesz uciec?
A zatem!
Do dzieła, herosi lat dziecinnych
Czy nie zechcecie ze stronic komiksów
Z waszymi sztuczkami tu przybyć
Nauczyć nas, natchnąć, zadziwić
Okażcie swą wolę, zapiszcie dziedzictwo
Zgłoście akces do lokalnych władz
Superman na prezydenta!
Niechaj Robin zbawi nas!
Więc gdzie, do diabła, był Biggles, kiedy potrzebny był w zeszłą sobotę?
I gdzie ci "gladiatorzy", gotowi za Ciebie się szarpać?
Odpoczywają, obsiedli Kornwalię
Pisząc wspomnienia dla Vademecum Małego Skauta
W miękkiej oprawie
OCZYWISTA OCZYWISTOŚC
Świat przemierzasz wszerz i wzdłuż i...
Za zdobyczą, jak zwierz węszysz i…
Jak to jest jak dzban być pustym - nie opiszą żadni mędrcy... |